Dankbaar

door Lien

Vandaag is het 12 jaar geleden dat ik zelfstandige werd. Wat ik precies wilde gaan doen, wist ik bij de opstart nog niet. Ik wist wel dat ik met de grootst mogelijke vrijheid mijn eigen pad wilde lopen. En dat ik iets wilde doen 'met schrijven en met mensen'. De rest zou zichzelf wel uitwijzen, of dat hoopte ik dan maar.

Ik was 25. Ik had geen businessplan of 'targets'. Startersplatformen bestonden nog niet (of ik wist toch niet van hun bestaan af). En ook van boekhouding had ik in de verste verte geen kaas gegeten.
Was het naïef om te denken dat ik - met weinig meer dan een vage droom - een vervullende job en een inkomen zou kunnen creëren? Misschien was dat naïef, ja. Maar eerlijk... ik zag me niets anders doen. Dus volgde ik mijn hart en timmerde ik geduldig aan m'n pad. Stapje per stapje, want voor veel dingen had ik tijd nodig. Veel tijd.

Dat het onderweg altijd makkelijk was, zul je me niet horen zeggen. Er zijn zware jaren geweest en het was soms ploeteren om mezelf nòg maar een keer opnieuw uit te vinden in de lange zoektocht naar 'mijn ding' en hoe daarvan te leven.
Maar naast die pittige periodes, waren er ook zoveel mooie momenten en samenwerkingen. Er was zoveel dat me telkens weer een hart onder de riem stak en weer wat dichter bracht bij de essentie van mijn werk. Er waren collega-freelancers en opdrachtgevers met wie ik aan prachtige projecten mocht werken, er was de bevestiging van klanten die tevreden en dankbaar waren. Er waren inspirerende interviews met bezielde mensen. Er was de voldoening van schrijfsels die ik met hart en ziel uit m'n pen had laten vloeien en waarvan ik voelde: dit mag de wereld in, het klopt.

Enkele jaren geleden, in een periode van diepe transformatie en zelfonderzoek, voelde ik dat het tijd was voor een nieuwe fase in mijn werk. Ik nam een coach onder de arm om me te begeleiden in mijn zoektocht en verdiepte me via verschillende opleidingen verder in het helend werken met verhalen. Langzaam maar zeker werd het plaatje helder. Ik begon ook workshops en coaching aan te bieden. Toen een grote stap uit mijn comfortzone. Maar ook hier ging ik stap per stap en voel ik ondertussen: het klopt.

En vandaag zit ik hier aan mijn bureau, terugblikkend op 12 intense jaren vol ups en downs, schoonheid en wroeten. Ik voel ontroering en dankbaarheid. Omdat ik steeds meer 'mijn ding'(en) vind en daarmee voor anderen een verschil kan maken. Omdat ik met dit werk in mijn levensonderhoud kan voorzien en er ook zelf zoveel door mag groeien. Ik ben dankbaar voor de fantastische man aan mijn zijde, die me aanmoedigt om vooral mijn hart te blijven volgen, en voor zoveel ander schoon volk dat me omringt en in me gelooft.

Aan iedereen die de voorbije 12 jaar een eind met me meewandelde en aan al wie vandaag naast me loopt: een grote, oprechte dankjewel. Echt. Om mijn naïviteit van toen 'moed' te noemen, om mij jullie verhalen en schrijfsels toe te vertrouwen en om me uit te dagen telkens weer een stap verder te gaan. Ik voel me vervuld. En ik zit vol goesting om te ontdekken waar het leven en mijn werk me de komende 12 jaar zullen brengen.

ps: Aan al wie aan de start van het ondernemersavontuur staat en op dit moment misschien nog niet meer dan een vage droom heeft: ik wens je toe dat je durft te springen, op jouw manier en op jouw tijd, en dat je 'jouw ding' vindt en het met de wereld deelt. Laat je goed omringen. En volg vooral je hart. Het weet de weg.