Een lied voor Haas

door Lien

Ervaar je de wereld bij momenten ook als luid en druk?
Zo luid en druk dat je je even helemaal wilt terugtrekken
om misschien wel nooit meer uit je holletje te komen.
Omdat je hypergevoelig bent geworden voor geluiden en andere prikkels.
Omdat het even teveel is geweest en de prikkelemmer vol zit.
Omdat voortdurend 'aan' staan, alert zijn, vermoeiend is.
Omdat je nood hebt aan rust.

Op zulke momenten, hoe graag je de mensen rondom je ook ziet,
kunnen soms zelfs de meest liefdevolle en goedbedoelde interacties
er even niet meer bij.

Zo'n tien jaar geleden liep ik bijna een jaar lang in die toestand rond.
Totaal overprikkeld.
Een kortsluiting die de naam 'burn-out' kreeg,
overgoten met een sausje van uitgestelde en verse rouw.
Te lang te druk geleefd.
Teveel opgestapeld oud zeer ook,
dat lang genoeg in de wachtrij had gestaan
en geen uitstel meer verdroeg.
Het wilde eindelijk doorvoeld worden.
Hier en nu.
Mijn God, wat heb ik gehuild dat jaar.

De weg naar herstel duurde langer dan me lief was.
Maar ik kwam er.
Dankzij tijd, een paar krachtige practices en de juiste zorgen. 
En vooral: dankzij de liefde.
Veel liefde.

Daarover, onder andere, gaat dit verhaal.
Over Haas.
Haas die een oor heeft dat alle geluiden in de hele vallei opvangt.
Dag en nacht.
Haas die moe is. En pijn heeft.
En zich steeds meer terugtrekt.

Gelukkig zijn de dieren uit de vallei hem niet vergeten.
En is er liefde.
Veel liefde.
En een lied.
Een wondermooi lied dat heelt
wat even onherstelbaar leek...

Voor al wie vandaag zo'n liefde en zo'n lied kan gebruiken:

ik wens het je toe, met heel mijn hart.

Een verhaal uit de bundel 'Het Kleine Woud van Wonderen #1'. Nu verkrijgbaar.